Dag allemaal,
Vanavond in de les werken we aan het schrijven van onze eigen tekst.
Hoofdletters en leestekens zijn daarbij belangrijk.
Ik kijk uit naar de teksten die jullie hebben geschreven met de titel:
Nog nooit zo hard geschrokken!
Groetjes van Marianne
Nog nooit zo hard geschrokken.
BeantwoordenVerwijderenOp een morgen in juni vijf jaar geleden was ik op weg naar het werk met de auto.
In Tervuren heb ik een ongeluk gehad.
Plots stond ik stil tegen een bus van De lijn. Ik was geschrokken dat ik niets had van schrammetje of breuk.
Maar ik wist er niets van want ik had een black out.
Die buschauffeur was ook geschrokken en hij heeft die dag niet meer met de bus gereden.
De gevolgen nu zijn dat niet graag meer met de auto rij en als ik met de auto rij en er komt een bus in de andere richting af dan rem ik.
Greta
BeantwoordenVerwijderenNog nooit zo hard geschrokken.
Kindjes best veilig aan de hand.
Zo'n vier weken geleden op vrijdagnamiddag ging ik de kleinkinderen met de wagen afhalen, Nora van school en Lio van de kribbe.
Op de terugweg naar huis langs de Diestsesteenweg zag ik een moeder haar kindje uit de buggy nemen. Opeens liep dat kleintje het voet- en fietspad en zo de steenweg op.
Ik heb toen heel hard geroepen en mijn ogen dicht gedaan,moest ik 2 seconden later geweest zijn had ik dat kindje aangereden. De wagen achter mij had heel hard moeten remmen.
Nora had niet door wat er gebeurde en vroeg waarom ik zo riep.
Gelukkig was het goed afgelopen, maar ik had wel de daver op mijn lijf.
Mireille
BeantwoordenVerwijderenIk verschiet dikwijls van de fietsbel van een aankomende fietser achter mij, tijdens een wandeling.
En onlangs 'wipte' mijn hondje Robke naar opzij van zo'n onverwacht belletje...
nnhfh
BeantwoordenVerwijderen